Challenge dag 7 Ik begrijp nu waar het woord vandaan komt: de uitdaging om het verleden onder ogen te zien. Sommige keuzes vind ik onbegrijpelijk en trek ik wat haren uit mijn hoofd (niet teveel graag), dat het zich allemaal lawezeggen in een breed spectrum zich afspeelde is een feit. Zat er een plan achter of liet ik me leiden door wat op mijn pad kwam?

Ik vrees het laatste! Jemig, wat heb ik hard gewerkt! Zo vanaf ‘86 tot 2000 heb ik heel veel commercials gedaan. Ik kreeg de een na de ander, ik was hot zogezegd, waarschijnlijk omdat ik een bepaalde doelgroep aansprak: de beter verdienende hoge segment middenklasse (huis)vrouw. Na 2000 werd dat plotseling minder: ik sprak te netjes, er werd regelmatig gevraagd of ik wat minder gearticuleerd kon spreken, ik weet nog dat ik daarvoor op logopedie ben geweest, maar dat hielp niet. Tussen al mijn artistieke en commerciële bedrijven door deed ik ook nog ‘commerciële fotografie’, m.a.w. fotomodellerij met een commercieel doel.

Ik vond dat eigenlijk rotwerk (ik kan niet zolang stilzitten) maar ja, ik kon zo moeilijk nee zeggen. Een rode draad in mijn bestaan… Bij dit alles deed ik ook nog even het conservatorium (86-90) en woonde ik in die periode in NY waar ik een vriend had zitten met de mooie naam Dave D’Arcy (Englishman in NY, wil ik altijd nog opsporen via Spoorloos) en als er dan een screentest gedaan moest worden of een commercial vloog ik even heen en weer. Je kunt je dan wel afvragen hoe vaak ik het conservatorium bezocht. Daar stond tegenover dat ik wel in leuke barretjes zong in 46-th street en in Greenwich Village… Het diploma van het KHC heb ik nooit gekregen, ik was waarschijnlijk net even iets anders aan het doen toen het erop aan kwam. Nou ja, je kan niet alles. Van de commercials waarvan ik drie gelinkt hieronder heb staan springt die van Vaillant eruit.

Die heb ik met regisseur Erik de Bruyn gemaakt en was een feestje op zich: opnames in Praag en gezelligheid troef. De directrice van Vaillant kwam ook nog op de set, een hele stoere vrouw met een western pak en geile laarzen aan, zij bleek ook het concept verzonnen te hebben.

Het was zeker voor die tijd een gewaagde commercial en na een half jaar was de commercial van de buis! Ook de directrice was vervangen. En wat was ik aan het doen met die Klene meneer Johannus op die draaibank? Als dat geen subliminal advertising is! Nu, wilde jaren dus, daarna werd het iets rustiger, maar nog altijd heel druk. Wordt vervolgd.