Mijn biografie
In mijn leven spelen altijd twee fascinaties een rol. Ten eerste: kunnen mensen veranderen en vinden mensen dat fijn. Ten tweede: de combinatie van denken en spelen. Met mijn hoofd denken en met mijn lichaam spelen. M.a.w. creëren. Beide uiten zich in toneel-liedteksten.
Omdat ik moeilijk kon kiezen studeerde ik eerst pedagogiek (jaren 70). Ik werkte daarna een tijdje als reclasseringsambtenaar met jonge delinquenten in de Bijlmerbajes, op zich spannend genoeg. Maar na een tijdje ging het toch kriebelen. Ik vertrok naar de VS om mijn geluk te beproeven bij het beroemde Lee Strasberg Institute om te leren acteren (ja, waar ook Marilyn Monroe en Robert de Niro het vak hadden geleerd!). Ik werd na een zware auditie tot mijn grote verbazing aangenomen en zo vertoefde ik twee jaar lang in de zinderende stad New York.
Eenmaal terug in Nederland zag ik Marjorie Barnes in de musical Bubbel Brown Sugar en hoorde dat zij lesgaf op het Conservatorium in Den Haag. Daar bleek net de eerste lichting ‘lichte muziek’ opgericht te zijn, hetgeen in Den Haag eigenlijk pure jazz betekende. Omdat ik gepokt en gemazeld was in moeilijke ritmes en melodieën slaagde ik moeiteloos voor mijn solfège-examen.
Ik heb in Den Haag een paar fijne jaren gehad. Omdat ik veel acteerklussen had en in die tijd veel in Amerika vertoefde heb ik de opleiding niet afgemaakt.
Begin jaren ‘80 maakte ik deel uit van de meidengroep ‘The Dame’. We bevonden ons in goed gezelschap: Luv was ons net voorgegaan en de Dolly Dots en de Bangles waren onze tijdgenoten. Maar dan een beetje anders: onze muziek was van componist Chiel Meijering, best ingewikkeld, totaal niet commercieel, maar sloeg wel in als een bom!
In 2007 heb ik de CD “Single’ uitgebracht samen met componist Chiel Meijering.
Vanaf 1985 begon ik commercials in te spreken. Ik had precies die stem die men zocht: helder, zakelijk en gearticuleerd. Tot ongeveer 1996 heb ik dat intensief gedaan, daarna vond men mijn stem vaak wat “te netjes”, (ik was zelfs de meest gevraagde imitator van koningin Beatrix) en sinds die tijd werd ik voornamelijk gevraagd voor hele chique merken en nogal bekakte typetjes. Een beetje pijnlijk was dat wel.
Daarnaast heb ik altijd veel geschreven. Voor opdrachtgevers uit het bedrijfsleven en de culturele sector schreef ik op maat gemaakte toneelstukjes, voordrachten, liedteksten voor eigen of andermans one-woman shows. De opdrachten werden steeds talrijker en eigenlijk had ik ervan kunnen leven, maar ik vond acteren zo leuk! Pas zeer recentelijk ben ik fulltime gaan schrijven en dat vind ik heerlijk!
In 2011, na 30 jaar ZZP’er geweest te zijn als actrice, zangeres en voice-over kreeg ik een baan aangeboden als docent op het ROC. Ik heb daar mijn pedagogische studie toch nog weer in praktijk kunnen brengen.
Ik heb een sollicitatietraining ontwikkeld die het gehele proces naar het vinden èn behouden van een passende stageplek begeleidde, hèt sleutelmoment in een Mbo- opleiding. Deze training gebruikt men nog steeds. Ik heb op het ROC 8 jaar gewerkt en in 2019 met spijt afscheid genomen.
Sinds die tijd schrijf ik. De pandemie heb ik benut om het televisiescenario ‘Mi Futuro’ te schrijven. Een verhaal over de coming of age van een ‘moeilijke’ leerling, maar dat impliciet over de toekomst van het Mbo gaat. Het Mbo is m.i. een ondergeschoven kind in het onderwijs, dat zoveel meer aandacht verdient en waarvan de maatschappelijke betekenis erg onderschat wordt.
Afgelopen mei 2024 is mijn boek ‘Daten voor gevorderden’ uitgegeven (bij Nijgh en van Ditmar). Ik schreef al columns en artikelen over dit onderwerp. In mijn boek laat ik mijn kijk op mannen de vrije loop en beschrijf ik hoe ik door de ontmoetingen mezelf tegenkwam. Het is bedoeld als een hart onder de riem van die vele dappere daters, die zich met deze vaak teleurstellende tak van sport bezighouden. Het boek is een succes en voelt als een kroon op mijn werk.
De aanstaande tijd ben ik van plan een kinderboek, een toneelstuk en een roman te schrijven. De laatste met de titel: ‘Is oud worden eng’? Jullie gaan dus nog van mij horen, maak je borst maar nat!
Header foto gemaakt door Patrick Post.
