Op uitnodiging van Eva van Heiningen, Gert Jan Louwe en Judith Hofstede doe ik mee aan een artiest challenge. Waarvoor mijn dank! Ik selecteer elke dag een afbeelding uit mijn leven als artiest. Zonder uitleg (gaat mij vast niet lukken en vind ik ook niet leuk). Daarna nodig ik iemand anders uit hetzelfde te doen. Vandaag nodig ik Karin Meerman uit. Het leuke van deze challenge is dat je eerst denkt: moet dat nou? Maar ja, FB speelt zich sowieso af in het schimmige gebied van zelfprofilering en schaamteloos opscheppen, dus waarom niet. Daarbij kwam ik erachter dat het heel leuk is om van mensen te zien wat ze allemaal doorstaan en gedaan hebben! Kennen ze die ook en hebben ze dat ook gedaan? En daarbij wordt je gedwongen in je archieven te duiken! Confronterend en ontroerend tegelijk. Dus vooruit ik doe mee. Dit zijn foto’s van de start van mijn gigantische loopbaan. Met Natascha Emanuels hier samen met Pamela Teves, Carla Delfos, Janneke Kanteman en me myself. Natascha was razend populair door haar programma ‘Een traan voor iedere roos’ (Argentijnse moeders) waardoor we lekker meezeilden op dat succes met iedere avond volle zalen en veel optredens. Ik was een beginner en nog helemaal niet gewend aan meidengroepen, kleedkamerintriges en in een te oude auto naar alle hoeken en gaten van het land rijden. Ik vond Natascha ook wel moeilijk, ik wist niet precies wat ik aan haar had en dat had ik juist zo nodig in die tijd. Ik weet nog dat ik tranquillizers nodig had om het te bolwerken (waar ik black-outs door kreeg), maar dat is me uiteindelijk goed gelukt. Ik ging heel erg van het podium houden en was er vervolgens natuurlijk weer niet van af te slaan. Na de premiere van ‘Medianeurose” werd ik thuisgebracht door Bram Vermeulen die me een grootse carrière voorspelde. Ik weet nog dat ik dat zelf ook dacht en dat heel vanzelfsprekend vond. Wordt vervolgd!