Dag 2 van de Artiest Challenge. Ik selecteer elke dag een afbeelding uit mijn leven als Artiest. Ik nomineer nu Ton van der Velden. Ik zag net Ton dat je al genomineerd was, maar ik had je op het oog dus vind je het erg Ton, 2 x? Poëzie Hardop. Jaren 80, waar Huub Oosterhuis en Felix Rottenberg (!) de scepter zwaaiden. Ik heb daar een aantal producties gedaan en heb met mensen samengewerkt zoals Mies de Heer (die ik naderhand verving), Gerda Havertong, Otto Sterman, Glenn Durfort, Cox Habbema. Ik heb daar weinig foto’s van, ik hechtte daar indertijd geloof ik niet zoveel waarde aan. Ik beperk me dus even tot mijn eigen productie over Rodenko Nit Grammah. Ik had van Huub Oosterhuis het grandioze aanbod gekregen om de helft van een tweeluik in de Balie te vullen. Daar had ik dus de dichter Rodenko voor uitgekozen, een totaal onnavolgbare en piepknars dichter, maar dat vond ik nu juist zo interessant. Wel is het zo dat ik nu deze challenge doe in mijn plakboek de volgende notitie vond: ‘Hoe meer ik me in Rodenko verdiep, hoe minder hij me boeit.’ Haha, lekker dan, en toen moest het feest nog beginnen! Als regisseur had ik de mimespeler Theo Joling gevraagd en we repeteerden in het toenmalige Bimhuis. Het waren hele moeizame repetities met plastic opvouwbare stoelen als enige rekwisieten die steeds dichtsloegen en waar dan je vinger tussen zat (ook tijdens de voorstelling). Ook Theo bekende me tijdens het proces dat hij met Rodenko ‘niets had’. Had me dat ff eerder gezegd, Theo! Gelukkig was er nog de andere helft, die ik samen met Henk van Ulsen deed en die over Leo Vroman ging, natuurlijk lekker sappig en toegankelijk. En daar kwamen de mensen ook op af, dus we hadden wel volle zalen. Ik vond Henk heel aardig (en heel goed natuurlijk ook) en ik herinner me dat ik tegen hem zei: Goh, Henk je bent zo’n ster en je bent helemaal geen klier, hoe komt dat? Toen zei hij: toen ik nog geen ster was, was ik wel een klier, hoor Willy. Willy: Oh, hoe lang moet ik dan nog een klier zijn? Henk: Je bent geen klier Willy en je zult het ook niet worden ook! Lief he? Ik weet wel dat ik hem daarna een knuffel gaf! Lieve Henk, postuum nog poëtische hug. Op de foto sta ik met Hantze Houwert. De muziek was gelukkig van Tom Lowenthal.