Weer een prestigieuze selectie uit mijn gekke dagboek (nr 9) Of laat ik het ‘divers’ noemen. Ik kan me voorstellen dat je er wat duizelig van wordt, ik zelf ook: that’s life. Het loopt van zwaar experimenteel tot een tuttenband in Duitsland.
Te beginnen met een filmpje over mode met autobanden, is indertijd als korte Telefilm uitgezonden. Alles van rubber, progressief voor de jaren 90 toch? Die film heb ik natuurlijk nog wel ergens, maar waar… Dan de rol van de sluwe en hartstochtelijke Onderkraterkoningin Sirena in ‘Sprookjes aan de Zee‘ onder de bezielende regie van Wilma Ligthart, een geweldige VPRO productie. In die rol verleidde ik een elfjarig jongetje (indertijd totaal geen aanleiding om het nieuws mee te halen) om met mij naar een onderaards imperium af te reizen.

Wat we daar precies moesten doen weet ik niet meer, maar omdat het de zoon van Freek de Jonge betrof, herinner ik mij dat Hella zich zenuwachtig op de set bewoog en mij soms kwaad aankeek. In Fort Alfa speelde ik de lesbische wethoudster Christina van Lanschot, ik had een verhouding met de directrice van de school (Ella van Drumpt) en deed dus aan belangenverstrengeling. Veel castings hebben bij mij te maken gehad met mijn uiterlijk, wist ik toen ook al, maar ik vond dat helemaal niet erg. Ik kwam totaal niet op de gedachte om mezelf wat lelijker te maken of me ertegen te verzetten, voor andere rollen te opteren, het kwam niet in me op. Waarschijnlijk was ik blij dat ik veel werk had en dat ik in de markt lag.

Ik heb ook zeker het een en ander meegemaakt met regisseurs in de Me Too sfeer, zeker, wie niet. Achteraf gezien had ik er werk van kunnen of moeten maken, maar ja ik was zelf ook een behoorlijke flirt. En ik had steeds de keuze immers om te zeggen: en nu is het genoeg. Maar dat heb ik niet gedaan! Soms heb ik er stiekem van genoten en soms vond ik het vervelend. Moeilijk he? Dat was niet het geval in ‘Toen was geluk heel gewoon’, waarin ik een waarschijnlijk frigide grafologe (handleeskundige) speelde. Op de set met Cox, Bruijs, Mona Goeman Borgesius en vooral Sjoerd Pleijsier was het heel gezellig. Ook op de set van Flodder heb ik altijd veel lol gehad, in de tv-serie heb ik veel verschillende rolletjes gespeeld, variërend van pendelaarster tot een vlam van Johnny.



In de film De lift (remake van de eerste) moest ik wekenlang in een tuigje in een schacht hangen (ik had totaal geen hoogtevrees meer), toen op de dag dat de film uitkwam de Twintowers doorboord werden. Omdat het geheel zich afspeelde in een soort Empire Statebuilding en het een co-Amerikaanse productie was, is de hele film meteen uit de roulatie genomen en nooit meer vertoond. Zo kan het dus ook gaan in een carrière (en die van Dick Maas). De band Prime Design was heel goed, maar was gevestigd in München en dat heen en weer reizen kon ik niet volhouden. Lieve maar wat strakke mannen ook.

Wat stonden we er stijfjes bij, he? Dan altijd die opduikende commercials, die mij op de een of andere manier vertederen. Wat heb ik veel screentesten gedaan, wat ben ik veel afgewezen en regelmatig dus ook niet, ik heb er veel van wakker gelegen en van genoten. En dit is nog maar een tipje van de sluier. Lekker archiveren is het wel, dat FB. Wordt vervolgd!